حمل و نقل عمومی در آلمان

حمل و نقل عمومی در آلمان و به طور کلی در اروپا از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است. به شکلی که شما می توانید در هر کدام از شهر های بزرگ و کلان شهر آلمان بدون این که ماشین شخصی داشته باشید به راحتی زندگی کنید. حتی در شهر های نه چندان بزرگ نیز شبکه حمل و نقل شهری کارآمد و استانداردی وجود دارد که شامل اتوبوس ها، تراموا، سیستم ریلی شهری و حاشیه شهری و غیره می شوند که به ساکنین کمک می کنند تا در شهر رفت و آمد راحتی داشته باشند.

در این مطلب نکاتی را راجع به سیستم حمل و نقل عمومی در آلمان توضیح می دهیم. توجه داشته باشید که این اطلاعات و قوانین تقریبا در مورد تمام نقاط آلمان یکسان هستند اگرچه ممکن است در برخی شهرها تفاوت های اندکی وجود داشته باشد. به عنوان مثال در هامبورگ، بر خلاف برلین و فرانکفورت، الزامی برای تایید اعتبار بلیت  S-Bahn نخواهید داشت چرا که امکان پیش خرید این بلیت در هامبورگ وجود ندارد. قوانین مربوط به دوچرخه سواری نیز از هر شهر به شهر دیگر متفاوت است. اگر میخواهید در خصوص هر شهر قوانین را به شکل دقیق و با جزئیات بدانید، می توانید قوانین و مقررات محلی را در آن شهر مطالعه کنید.

بلیت  S-Bahn چیست؟

پیش از صحبت راجع به سیستم حمل و نقل عمومی در آلمان، لازم است که با مفهوم  S-Bahn آشنا شویم. کلان شهر ها در آلمان، مانند شهر های برلین و مونیخ که شهر های بزرگی هستند، یک سیستم ریلی از قطار های حاشیه شهری دارند که به آن ها  S-Bahn می گویند. این قطار ها نسبت به اتوبوس ها و تراموا ها سریع تر هستند و محدوده وسیع تری را نیز پوشش می دهند اما تعداد آن ها کمتر از تراموا و اتوبوس است. خطوط قطار های  S-Bahn معمولا به خطوط ریلی سراسری آلمان متصل است و بعضی اوقات به مراکز قطار شهری وصل می شوند. خطوط مخصوص  S-Bahn نیز به وسیله حرف S همراه با یک عدد مشخص شده اند؛ مثلا: S1 یا S5 که روی یک تابلو دایره ای شکل و سبز رنگ نمایش داده می شود.
کلمه S-Bahn در واقع مخفف عبارت Stadtschnellbahn است که در آلمانی به معنای ریل سریع السیر شهری می باشد. اولین سیستم ریلی که S-Bahn نامیده شد در سال ۱۹۳۰ در برلین معرفی شد. در آن زمان برلین در حال گسترش خطوط ریلی برقی خود بود. بعد از آن که لوکوموتیو های سرشار از دود و سروصدا از مد افتادند، در سال ۱۹۲۴ برلین یک سیستم ریلی برقی را راه اندازی کرد. حالا امروزه خیلی از شهرهای آلمان، اتریش و سوییس یک سیستم ریلی برای حمل و نقل عمومی دارند که به آن  S-Bahn می گویند.
در کلان شهرهایی مانند برلین، خطوط  S-Bahn در مقاطعی با خطوط زیرزمینی U-Bahn (که در ادامه به آن می پردازیم) مشترک هستند. در نتیجه شما می توانید در برخی از ایستگاه های  S-Bahn در برلین، با همان بلیتی که برای  S-Bahn خریدید سوار یک قطار U-Bahn شوید (و برعکس). خطوط S-Bahn برلین طولانی ترین و بزرگترین سیستم ریلی آلمان محسوب می شوند. این سیستم دارای ۱۵ خط می باشد که یک محدوده ۳۳۰ کیلومتری را پوشش می دهند و بخش اعظم آن روی زمین قرار دارد.
برلینی ها به شنیدن جمله  “Zurückbleiben, bitte!” به معنای (لطفا عقب بایستید!) عادت دارند. این صدا درست قبل از رسیدن قطارهای S-Bahn یا U-Bahn به گوش می رسد و خبر می دهد که تا ثانیه هایی دیگر قطار به ایستگاه می رسد. در برلین S-Bahn در واقع سنگ بنای حمل و نقل عمومی محسوب می شود. خطوط پانزده گانه این سیستم حمل و نقل بخش بزرگی از این شهر وسیع را پوشش داده اند. از کوپنیک در جنوب شرقی گرفته تا اشپاندائو در شمال غربی.
خطوط ۴۱ و ۴۲ که به خطوط حلقه ای معروف هستند، دور منطقه A برلین کشیده شده اند که در واقع نقطه مرکزی برلین محسوب می شود. این دو خط به تمام دیگر خط های S-Bahn متصل هستند. به طور معمول قطار های S-Bahn در ساعات اوج ترافیک هر ده دقیقه و در دیگر زمان ها هر بیست دقیقه از راه می رسند. این یعنی S-Bahn در ترکیب با U-Bahn بهترین گزینه برای رفت و آمد به نقاط دوردست در سیستم حمل و نقل عمومی در آلمان می باشد.

شهر ها و متروهایی که در آلمان خطوط S-Bahn دارند

Berlin-Brandenburg Magdeburg Rhein-Neckar*
*Ludwigshafen, Mannheim, Heidelberg, Kaiserslautern, Karlsruhe
Bremen/Niedersachsen Mitteldeutschland** Nordrhein-Westfalen
**Leipzig, Halle (Saale), Zwickau
Dresden Munich (München) Rhein-Ruhr (Düsseldorf)
Hamburg Nuremberg (Nürnberg) Cologne (Köln), Bonn
Hanover Rhein-Main*** Rostock
Stuttgart
***Frankfurt am Main, Darmstadt, Wiesbaden, Mainz, Offenbach am Main

بلیت U-Bahn چیست؟

علاوه بر قطار های حاشیه شهری که به S-Bahn معروف هستند، قطارهای زیرزمینی یا همان مترو در آلمان به نام U-Bahn شناخته می شوند. قطارهای U-Bahn سریع ترین راه برای حمل و نقل در شهرهای بزرگ آلمان هستند. نقشه خطوط مترو یا همان U-Bahn در تمام ایستگاه ها به دیوار چسبانده شده است و در بسیاری از ایستگاه ها شما می توانید یک کپی از نقشه خطوط مترو را از گیشه فروش بلیت یا مدیریت ایستگاه تهیه کنید. در دسترس بودن قطار در مترو های آلمان رابطه مستقیمی با تقاضا در زمان های مشخص دارد؛ یعنی در ساعات ابتدایی و انتهایی روز که تعداد مسافرین زیاد است، طبیعتا قطارهای بیشتری نسبت به میانه روز در دسترس هستند. تابلوی U-Bahn در خیابان های آلمان یک تابلوی آبی رنگ است که حرف U در آن نوشته شده است.
عبارت U-Bahn مخفف کلمه آلمانی Untergrundbahn است که معنای آن نزدیک به معنای کلمه متر یا همان قطار زیرزمینی است. اغلب مسیر خطوط U-Bahn در زیر زمین قرار دارد اما ممکن است بخشی از طول مسیر نیز روی زمین قابل مشاهده باشد. اولین خطوط زیرزمینی و الکتریکی جهان در چهارم نوامبر ۱۸۹۰ در لندن افتتاح شد. این اتفاق برای آلمان در سال ۱۹۰۲ با افتتاح اولین خط U-Bahn در برلین رخ داد. به تدریج با گسترش خطوط U-Bahn، برلین دارای بزرگترین سیستم قطار زیرزمینی آلمان شد. سیستمی که فاصله ای ۱۴۶٫۲ کیلومتری را پوشش می دهد و دارای ۱۰ خط و همچنین ۱۷۳ ایستگاه می باشد. (در حال حاضر نیز یک مسیر حدودا ۲ کیلومتری برای اضافه کردن به U5 در دست ساخت است که از دروازه برندنبرگ تا الکساندر پلاتزرا پوشش می دهد.)

امروزه فقط چهار شهر در آلمان (و وین در اتریش) دارای خطوط مترو یا همان U-Bahn می باشند: برلین، هامبورگ، مونیخ و نورنبرگ. چندین شهر دیگر نیز مانند کلن، هانوفر و اشتوتگارت دارای خطوط ریلی سبک (Stadtbahn که در ادامه این مطلب به آن می پردازیم) هستند که قطارهای آن در بخشی از مسیر خود به زیر زمین می روند اما نمی شود آن ها را جزو خطوط مترو به حساب آورد. خطوط  U-Bahn یک گزینه ایده آل برای انتقال سریع در شهر های مونیخ،‌ هامبورگ، نورنبرگ و وین هستند که در ساعات اوج ترافیک بین هر پنج تا ده دقیقه یک قطار در ایستگاه ها در دسترس خواهد بود. در ادامه قوانین و مقررات مربوط به بلیت های  U-Bahn و  S-Bahn را توضیح می دهیم.

قوانین استفاده از سیستم ریلی حمل و نقل عمومی در آلمان

از آن جایی که اکثر سیستم های حمل و نقل عمومی در آلمان به شکل منطقه ای است، یک بلیت S-Bahn برای ماشین داخل شهری و اتوبوس نیز معتبر است. برای مثال، S-Bahn در برلین زیرمجموعه راه آهن ملی آلمان است، علاوه بر آن S-Bahn برلین بخشی از اتحادیه حمل و نقل برلین – براندنبورگ نیز می باشد (VBB). این یعنی بلیتی که از یک ایستگاه S-Bahn می خرید علاوه بر قطار های S-Bahn، برای اتوبوس، U-Bahn یا تراموا هم قابل استفاده و معتبر است. از آن طرف هم اگر بلیتی از راننده اتوبوس بخرید (که در برلین کار معمولی است) آن بلیت برای خطوط S-Bhan هم تا دو ساعت پس از خرید معتبر خواهد بود. در دستگاه های بلیت فروشی چند زبانه و فروشگاه ایستگاه های اصلی نیز می توانید بلیت مورد نظر خود را تهیه کنید.

نحوه خرید بلیت قطار در آلمان

بر خلاف مترو های لندن، پاریس و سن فرانسیسکو و دیگر سیستم های قطار شهری در اکثر شهر های جهان از جمله ایران، در خطوط قطار شهری آلمان یعنی S- Bahn یا U-Bahn شما با گرداننده های فلزی که برای چرخاندن آن ها باید بلیت خود را به دستگاه نشان دهید رو به رو نمی شوید.
شاید این امر باعث شود که وسوسه شوید و بدون بلیت از قطار در آلمان استفاده کنید؛ اما جالب است بدانید که «سیستم شرافت» در حمل و نقل عمومی آلمان از قاعده «اعتماد در کنار بازرسی» پیروی می کند. این یعنی شما هرگز نمی توانید حدس بزنید که چه زمانی یکی از ماموران رسمی با لباس کاملا عادی و شخصی رو به روی شما ظاهر شود و با لحنی خشک به شما بگوید: “Fahrkarten bitte!” (بلیت ها، لطفا!) اگر بلیت معتبری همراه خود نداشته باشید، باید در همان لحظه و همان جا جریمه تخلف در استفاده از قطار شهری را پرداخت کنید (حتی اگر توریست باشید!). نرخ این جریمه در بهار سال ۲۰۱۵ افزایش یافت و از ۴۰ یورو به ۶۰ یورو معادل تقریبا ۶۸ دلار آمریکا تبدیل شد. از آن جایی که بلیت معمولی یک طرفه حدودا ۲٫۸۰ یورو قیمت دارد، نخریدن آن و تخلف در استفاده از قطار اصلا ارزش ریسک و آبروریزی که ممکن است به بار بیاورد را ندارد، چه برسد به جریمه مالی سنگین آن.

شوارزفاهرن (Schwarzfahren) در آلمان چیست؟

واژه schwarzfahren  یک فعل آلمانی است که معنای آن استفاده از حمل و نقل عمومی بدون خرید بلیت است (معنای لغوی آن سفر سیاه است، مانند بازار سیاه). کسی که این کار را انجام می دهد، Schwarzfahrer نامیده می شود. در دهه ۱۹۸۰ چند دانشجو در آلمان بیمه ای را تحت عنوان chwarzfahrer-Versicherung (بیمه افراد کرایه نده) راه اندازی کردند. به این شکل که اگر افرادی که عادت به نخریدن بلیت دارند توسط ماموران حمل و نقل عمومی بازخواست می شدند، این گروه بیمه غیر رسمی جریمه آن ها را پرداخت می کرد. اگرچه سیستم های بیمه مشابهی برای افراد کرایه نده در پاریس و استکهلم نیز وجود دارند، اما این ایده هرگز نتوانست بین مردم محبوب و رایج شود. به خصوص حالا که نرخ جریمه برای کسانی که بدون بلیت سفر می کنند بیشتر شده است.

راه های خرید بلیت قطار ارزان در آلمان

راهکار هایی وجود دارد که می توانید با استفاده از آن ها هزینه بلیت قطار در شهر های بزرگ آلمان را برای خود کمتر کنید. به خصوص اگر ساکن این شهر ها هستید و قرار است مدتی طولانی از سیستم حمل و نقل عمومی استفاده کنید. یکی از این راه ها خرید بلیت نواری است (eine Streifenkarte که شامل چندین بلیت سوراخ شده می باشند که در یک نوار قرار گرفته اند) یا اگر ساکن برلین هستید بسته های چهارتایی بلیت را خریداری نمایید. هر شهری قوانین خاص خود را در این خصوص دارد اما به طور کلی خرید بلیت به شکل مجموعه ای یا همان بسته ای باعث کاهش هزینه های شما در بلند مدت می شود.
برای صرفه جویی بیشتر، می توانید بلیت های هفتگی، ماهانه و سالانه بخرید یا از تخفیف های به خصوص که برای خرید چندین بلیت در نظر گرفته می شوند استفاده کنید. بلیت های یک روزه که به آن Tageskarte  می گویند برای ۲۴ ساعت اعتبار دارند. اگر قرار است در طول یک روز سفرهای زیادی داشته باشید، خرید این بلیت به نفع شما خواهد بود و در مخارج شما صرفه جویی می شود. برای اطلاعات جزئی تر، بهتر است با آژانس حمل و نقل عمومی شهر خود تماس بگیرید و از نحوه قیمت گذاری آن ها با خبر شوید.
برلین، فرانکفورت و بعضی شهرهای دیگر بلیت هایی تحت عنوان Kurzstrecke  به معنای مسیر کوتاه ارائه می کنند که می شود با آن ها به اندازه حداکثر سه ایستگاه مسافرت کرد. اگر از بلیت های مسیر کوتاه برای بیش از چهار ایستگاه استفاده کنید، درست مثل این است که بدون بلیت اقدام به سفر کنید و متخلف خواهید بود.

خرید بلیت قطار در آلمان با کارت اعتباری

تا سال ۲۰۱۵ خرید بلیت قطار در آلمان با استفاده از کارت اعتباری ممکن نبود. در ابتدا امکان خرید بلیت با کارت اعتباری فقط برای S-Bahn ممکن شد، سپس در سال ۲۰۱۷ BVG (شرکت حمل و نقل برلین – Berliner Verkehrsbetriebe) که مسئول اتوبوس ها، تراموا ها و خطوط U-Bahn در برلین است شروع به قبول کارت های اعتباری برای خرید بلیت کرد؛ اما این سیستم هنوز بی نقص نیست. مشکل اول این است که فعلا فقط کارت های چیپ دار با رمز PIN کار می کنند و کارت های مغناطیسی هنوز توانایی خرید بلیت ندارند. مشکل بعد این است که دستگاه های بلیت فروشی که به آن Ticketautomaten می گویند کارت های اعتباری American Express را قبول نمی کنند؛ اما با کارت های MasterCard, Visa, V-Pay, Visa-electron و Diners می شود از این دستگاه ها بلیت خرید. مشکل بعدی نیز این است که دستگاه های بلیت فروشی که درون تراموا قرار دارند، نه تنها هنوز کارت های اعتباری قبول نمی کنند، بلکه حتی با اسکناس هم نمی شود از این دستگاه ها بلیت خرید. در واقع این دستگاه ها فقط و فقط با سکه کار می کنند! البته شرکت حمل و نقل برلین گفته است که بزودی این دستگاه ها را با نسخه های به روز تر تعویض می کند.

نحوه خرید بلیت سیستم حمل و نقل عمومی در آلمان

اکثر مردم در آلمان با استفاده از ماشین های بلیت فروشی که به آن Fahrkarten- یا Ticketautomat گفته می شود بلیت می خرند؛ اما در برلین و برخی دیگر از شهر ها، شما می توانید بلیت های عادی، فصلی یا بلیت های ویژه را از دفتر بلیت فروشی در ساعات اداری خریداری نمایید. دفاتر بلیت فروشی “Customer Centre” در ایستگاه های بزرگ و در مرکز BVG در منطقه Holzmarktstraße قرار دارند. همچنین شما می توانید به شکل آنلاین و از طریق اپلیکیشن موبایل نیز برای خرید بلیت اقدام کنید. برای خرید بلیت به این شکل باید به خوبی با مناطق و ایستگاه های مورد نظر خود آشنایی داشته باشید.

استفاده از Entwerter  برای تایید اعتبار بلیت

نکته مهم در خصوص حمل و نقل عمومی در آلمان این است که صرفا در دست داشتن یک بلیت برای استفاده قانونی از این سیستم کافی نیست. شما باید بلیت خود را تایید اعتبار کنید. برای این کار دو راه دارید: یا قبل از سوار شدن به قطار (با استفاده از دستگاه های مخصوص که در ورودی ایستگاه ها قرار دارند) و یا بلافاصله بعد از سوار شدن به اتوبوس یا تراموا (با استفاده از دستگاه هایی که در راهرو قرار گرفته اند). این دستگاه ها که Entwerter  نام دارند روی بلیت شما یک مهر می زنند که ساعت و تاریخ تایید اعتبار را نشان می دهد. بلیتی که توسط Entwerter  مهر نخورده باشد فاقد اعتبار می باشد و تخلف به حساب می آید.
در نقاط مختلف اروپا نحوه خرید بلیت متنوع است؛ اما در آلمان، شما می توانید معمولا با پول نقد از راننده اتوبوس بلیت بخرید (پولی که به راننده می دهید باید دقیقا به اندازه مبلغ بلیت باشد نه بیشتر). یا می توانید از دستگاه های بلیت فروشی در تراموا ها استفاده کنید. (در برخی از شهرهای سوییس شما باید قبل از سوار شدن در اتوبوس یا تراموا بلیت خریداری کرده باشید.) اگر از قبل یک بلیت معتبر دارید، باید هنگام سوار شدن در اتوبوس آن را به راننده اتوبوس نشان دهید. اتوبوس ها یک در جلویی و یک در عقبی دارند. شما باید همیشه از در جلو  (“Einstieg”) سوار شوید و از در عقب  (“Ausstieg”) پیاده شوید. تراموا هم معمولا حداقل دو کابین دارند و شما می توانید در هر کدام از آن ها که می خواهید سوار شوید.

در اکثر شهر های آلمان یک بلیت عادی برای حمل و نقل یک طرفه برای مدت زمان دو ساعت معتبر است. در این زمان، شما می توانید از بلیت خود برای انواع روش های حمل و نقل عمومی استفاده کنید: اتوبوس، تراموا، S-Bahn و U-Bahn؛ اما نمی توانید از یک بلیت برای برگشت در مسیری که از آن آمده اید استفاده کنید. در این صورت باید یک بلیت جدید تهیه کنید.

مناطق سیستم حمل و نقل عمومی در آلمان

اکثر شهر های آلمان از یک سیستم منطقه بندی برای مشخص کردن تعرفه بلیت ها استفاده می کنند. برای مثال، برلین سه منطقه به نام های A، B و C دارد. A منطقه مرکزی شهر میباشد، B کمی از مرکز شهر فاصله می گیرد و C مربوط به حاشیه های شهر است. قیمت بلیت ها برای رفت و آمد بین این قیمت ها به این شکل است (قیمت ها به یورو می باشند):
⦁ AB (2.80)
⦁ BC (3.10)
⦁ ABC (3.40)
وقتی بلیت می خرید (چه از دستگاه چه از مامور بلیت فروشی) باید مشخص کنید که برای سفر در چه مناطقی به بلیت نیاز دارید. اگر یک بلیت AB بخرید و با آن در منطقه C سفر کنید، آن وقت بلیت شما فاقد اعتبار خواهد بود. نقشه منطقه بندی ها در ایستگاه ها و به شکل آنلاین قابل مشاهده هستند و حتی می توانید یک پرینت از آن را از ایستگاه های  S-Bahn یا U-Bahn خریداری کنید. حتی اپلیکیشن های مخصوصی برای این منظور طراحی شده اند و شما می توانید بلیت دیجیتال نیز با موبایل خود خریداری نمایید؛ مانند بلیت هایی که در فرودگاه ها استفاده می شود.

خطوط ریل سبک (Die Stadtbahn ) چیست؟

همانطور که بالاتر اشاره شد، بخشی از شهر های آلمان سیستم ریلی دارند که به Stadtbahn (قطار شهری) معروف است. مفهوم Stadtbahn از ترکیبی از کابین های تراموای ویژه و معمولی استفاده می کند. این تراموا از تونل های زیرزمینی و ایستگاه های متعدد استفاده می کنند تا حجم ترافیک را کاهش دهد و سرعت سیستم حمل و نقل را نیز افزایش دهد. در برخی موارد، برخلاف تراموای عادی، Stadtbahn  روی ریل مخصوص به خودش حرکت می کند تا از گرفتار شدن در ترافیک جاده ای پرهیز نماید.
در شهرهایی مانند ماین، اشتوتگارت، فرانکفورت و دوسلدورف که سیستم U-Bahn ندارند Stadtbahn باعث شده است تا گزینه ای ایده آل برای حمل و نقل عمومی فراهم شود. آن هم بدون اینکه لازم باشد برای زیرساخت های گران قیمت مترو و قطار های سریع السیر که نمونه آن ها در برلین و مونیخ وجود دارند هزینه شود. ایستگاه های Stadtbahn مانند u-bahn از تابلوهای آبی رنگ که روی آنها نوشته شده U استفاده می کنند. با استفاده از ریل هایی که از ترافیک جاده ای و تراموا های عادی جدا شده اند، Stadtbahn سرویسی سریعتر نسبت به سایر گزینه ها برای حمل و نقل عمومی در آلمان ارائه می دهد.
در شهر های کوچکتر، تشخیص Stadtbahn از تراموا های عادی کار راحتی نیست. در شهرهایی مانند کمنیتس، ارفورت و فرایبورگ Stadtbahn از کابین های عادی تشکیل شده است که روی ریل هایی مستقل از جاده ها حرکت می کنند اما هیچ تونلی در مسیر آن ها نیست. در برخی موارد، ترامواهای Stadtbahn کف نزدیک به زمینی دارن که به آن ها Niederflur یا Straßenbahn می گویند. سطح پایین این تراموا ها به این دلیل است که دیگر نیازی به ریل های ویژه برای حرکت تراموا نباشد و از ریل های ارزان و عادی استفاده شود.

اتوبوس و تراموا در آلمان

یک تابلوی گرد با یک H سبز رنگ که در دایره ای زرد رنگ قرار گرفته، نماد Haltestelle می باشد: یعنی ایستگاه اتوبوس یا تراموا. در برخی ایستگاه ها ممکن است یک تابلوی الکترونیکی نیز وجود داشته باشد که شماره مسیر و زمان رسیدن اتوبوس یا تراموای بعدی را مشخص می کند. در تقریبا همه موارد شما یک جدول زمانی قاب شده را روی تیر ایستگاه پیدا خواهید کرد.

اگر از قبل بلیت داشته باشید، باید هنگام سوار شدن به اتوبوس آن را به راننده نشان دهید و سپس با استفاده از دستگاه زرد، نارنجی یا قرمز رنگ در راهرو که روی آن نوشته شده Bitte hier entwerten بلیت خود را تایید اعتبار کنید (البته اگر بلیت خود را از قبل تایید اعتبار کردید لازم به این کار نیست). اگر بلیت ندارید، می توانید از راننده اتوبوس بلیت بخرید (در تراموا اما باید از دستگاهی که در هر کابین قرار داده شده است بلیت خریداری نمایید). در بعضی از سیستم های حمل و نقل در آلمان، بلیت های الکترونیک فصلی را می شود با نگه داشتن آن ها روی یک دایره قرمز روی یک دستگاه در ورودی قرار دارد، تایید اعتبار کرد.
در طول راهرو دکمه هایی روی میله ها قرار دارند که با فشار دادن آن ها، به راننده اعلام می کنید قصد پیاده شدن دارید. اتوبوس ها و تراموا های مدرن یک تابلوی الکترونیکی دارند که روی آن نام ایستگاه بعدی نوشته شده است و اگر مسافری دکمه توقف را فشار داده باشد، عبارت “Bus hält” به معنای اتوبوس خواهد ایستاد کنار نام ایستگاه نوشته می شود. در بعضی موارد نیز ایستگاه بعد به وسیله بلندگو اعلام می شود. فراموش نکنید که همیشه باید از در عقبی اتوبوس پیاده شوید. همچنین اگر اولین نفری هستید که دارد پیاده می شود، ممکن است مجبور شوید که دکمه باز شدن در را نیز فشار دهید.

یک تور ارزان با اتوبوس

علاوه بر اتوبوس های عادی، برلین اتوبوس های دو طبقه نیز دارد. شبیه همان اتوبوس های دو طبقه معروف در لندن. این اتوبوس ها در برلین به اتوبوس های خط ۱۰۰ معروف هستند. اگر در طبقه دوم بنشینید، می توانید از منظره زیبا و شگفت انگیز شهر لذت ببرید و یک تور لذت بخش را به قیمت فقط یک بلیت عادی اتوبوس (۲٫۷۰ یورو) تجربه نمایید. مسیر این اتوبوس ها از Bahnhof Zoo  در غرب برلین تا Alexanderplatz  در شرق ادامه دارد و در طول این مسیر از کنار بسیاری از جذابیت های توریستی شهر عبور می کنند. اگر بلیت روزانه داشته باشید، حتی می توانید در طول مسیر از اتوبوس پیاده شوید و سپس با یک اتوبوس دیگر به ادامه مسیر بپردازید.

Regio در برلین

یکی دیگر از گزینه های حمل و نقل عمومی در آلمان سیستمی است که  Deutsche Bahn (راه آهن آلمان) ارائه می دهد. قطارهای منطقه ای که در دو نوع هستند: RB یا Regio که در همه ایستگاه ها توقف می کنند و RE یا RegionalExpress که سریعتر هستند ولی ایستگاه های کمتری دارند.

تاکسی در آلمان

اگرچه تاکسی ها رسما بخشی از سیستم حمل و نقل در آلمان و حتی اروپا نیستند، با این حال در این بخش به آن ها می پردازیم چرا که در موقعیت های خاص به عنوان یک راه جایگزین مهم کاربرد دارند. برای مثال، اگر می خواهید از خانه خود مستقیم به فرودگاه بروید و کلی چمدان و وسیله با خود دارید، این که از قبل یک تاکسی خبر کنید راهکار هوشمندانه ای است. همچنین برای سفر به نقاطی از شهر که در نزدیکی آن ها ایستگاه سیستم حمل و نقل عمومی وجود ندارد تاکسی گزینه بهتری است. کسانی که برای خرید به بازار می روند، معمولا با استفاده از حمل و نقل عمومی از خانه به بازار سفر می کنند و در مسیر برگشت یک تاکسی می گیرند تا زحمت حمل بارهایی که خریده اند را در مترو و اتوبوس تحمل نکنند.
تاکسی های آلمانی همیشه به رنگ بژ کرمی هستند که یک تابلوی زرد و مشکی روی سقف خود دارند که روی آن نوشته Taxi. قبلا همواره تاکسی های آلمانی یک مرسدس، آیودی یا دیگر برندهای لاکچری و لوکس بودند اما امروزه بسیاری از تاکسی ها خودروهای وارداتی از شرق آسیا هستند. اگر چه شما می توانید از کنار خیابان نیز تاکسی بگیرید، اما گزینه بهتر این است که از قبل با تلفن یک تاکسی خبر کنید یا آن که به یکی از ایستگاه های پرتعداد آن ها در مرکز شهر بروید. اگر هیچ ماشینی در ایستگاه تاکسی نباشد، می توانید از باجه تلفن ویژه برای گرفتن یک تاکسی استفاده کنید.
مانند دیگر کشورها، قیمت کرایه تاکسی در آلمان معقول و منطقی است اما چندان ارزان هم نیست. همه تاکسی ها باید مجهز به تاکسی متر باشند. کرایه همیشه شامل مالیات هم می شود. در آلمان رایج است که ده درصد از کرایه را به عنوان انعام به راننده بدهید. یا اگر در حمل بارها به شما کمک کرد، می توانید انعام بیشتری بپردازید. اگر از کارت اعتباری برای پرداخت کرایه استفاده کنید، ممکن است مبلغ بیشتری از کرایه معمول از حساب شما کسر شود (چیزی که در آلمان معمول و رایج است).

اوبر در آلمان

به دنبال یک دعوای حقوقی در دادگاه آلمان در سال ۲۰۱۵، سرویس اوبر (Uber) در آلمان ممنوع اعلام شد (به دنبال مشکلاتی که بر سر نام این شرکت در زبان آلمانی به وجود آمده بود. شرکت اوبر قبول نکرد تا از über به جای uber استفاده کند). در نتیجه خدمات uberPop  به دلیل زیر پا گذاشتن قوانین مربوط به کار و مجوزدهی آلمان محکوم شناخته شد. امروزه فقط خدمات uberTaxi  (با راننده های دارای مجوز) در برلین و خدمات uberX/UberBlack/Van در مونیخ ارائه می شوند. بعد از حکم دادگاه، اوبر از سه شهر بزرگ آلمان (فرانکفورت، هامبورگ و دوسلدورف) خارج شد و خدمات خود در آن ها را متوقف کرد.